محصولات مبتنی بر TPO از دهه 1980 در دسترس بوده اند. اولین ورق های سقف غشایی در سال 1989 معرفی شدند.

در سال 1993، غشاهای آببند با ورق های تقویت شده با پارچه، جایگزین شدند.

برای درک اینکه چرا غشاهای TPO سریعترین بخش بازار غشاء هستند، پیشینه کمی لازم است.

-الاستومرها و ترموپلاستیک ها

ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و عملکرد، هزینه نفت و دشواری یافتن کارگران ماهر که مایل به کار با آسفالت داغ عوامل اصلی هستند،.

سقف‌های قیری اصلاح‌شده با پلیمر این مزیت را دارند که هم از مواد و هم کار کمتری استفاده می‌کنند.

از بسیاری جهات، نسبت به سقف‌های آسفالتی و شیب‌دار قبل از خود، سخت‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند.

ورق های الاستومری، به ویژه EPDM، فقط از یک لایه غشا استفاده می کنند.

پیشرفت در فناوری تولید، همراه با استفاده از بالاست برای مقاومت در برابر باد (به جای چسب) و توانایی استفاده از عایق فوم پلی استایرن کارآمد حرارتی، بسیار مقرون به صرفه است.

علاوه بر این، هر دو فوم بالاست و استایرن ممکن است بازیافت شوند.

-چرا باید از عایق TPO استفاده کنیم؟

ملاحظات هزینه، سهولت ساخت و پتانسیل برای بهبود عملکرد به ذهن خطور می کند.

TPO ها را می توان درمقایسه با لاستیک EPDM ولکانیزه، مانند سایر ترموپلاستیک ها جوش داد و مجدداً پردازش کرد.

با این حال، با وجود لاستیک EP در TPO، انعطاف پذیری در دمای پایین بسیار خوب است.

نرم کننده (مورد نیاز PVC و CPE)،تاثیرکمتری درانقباض و پیری TPO دارد.

عدم وجود کلر در زنجیره پلیمری نشان می دهد که این غشاها ممکن است “سبز تر” از غشاهایی باشند که حاوی کلر هستند.